"Kłamca" Nora Roberts

Książka" Kłamca 
Tytuł oryginału: The Liar 
Autor: Nora Roberts 
Tłumaczenie: Emilia Skowrońska 
Ilość stron: 560 
Data wydania: 14 czerwca 2017 rok 
Wydawnictwo: Edipresse Książki 

   Nora Roberts to pisarka, którą znam, mimo że nie przeczytałam wcześniej ani jednej jej powieści. Jej nazwisko jest znane, powieści lubiane i doceniane. Więc dlaczego ja nie miałam z nią wcześniej do czynienia? Nie miałam czasu, a zawsze, kiedy już miałam jej powieść w rękach, odkładałam ją na bok. Poznałam "Kłamcę" i sama nie wiem za bardzo, co o niej powiedzieć. Nie będę wychwalać tej książki pod niebiosa, bo nie oszukujmy się, są lepsze. Jednak zjechać, jej nie zjadę, ponieważ ma w sobie urok, który od samego początku roztacza i tym samym wciąga czytelnika. Myślę, że każda osoba może tą powieść inaczej odebrać. Zależy od gustu, ale również od samego czytelnika. Zapytaj sam siebie: Czego szukasz w książce, po którą sięgasz? 

   Początek zapowiadał się obiecująco. Shelby zostaje młodą wdową, po tym jak jej mąż ginie w tragicznym wypadku. Ciała nie odnaleziono. Kobieta zostaje sama z małym dzieckiem, wielkim domem oraz milionami długów. Po śmierci męża, Shelby odkrywa coraz to gorsze sekrety męża, oraz uświadamia sobie, że ona również była najprawdopodobniej tylko jego przykrywką. Poznaje sekrety i odkrywa kłamstwa, którymi była karmiona. Kobieta wyrusza z córką do swojego rodzinnego miasteczka, kierowana samotnością i dobrem dziecka. I od tego momentu akcja zwalnia, a thriller zmienia się w zwykłą obyczajówkę. Nie mówię, że książka jest zła, bo nie jest. Jednak jak dla mnie za mało było w niej tego obiecanego thrillera. Początek mnie zaciekawił, wciągnął i czytałam strona za stroną ciekawa ciągu dalszego, jednak z czasem akcja zwolniła i z obiecującego thrillera wyszła delikatna i w niektórych momentach ciągnąca się obyczajówka. Moim zdaniem w momencie, kiedy akcja przenosi się do rodzinnego miasta kobiety, powieść zaczyna się robić ckliwa i nudzić odbiorcę. 

   Wątek sensacji bardzo mi się podobał: kłamstwa, intryga, sekrety i zbrodnie, czyli to, co sprawia, że thriller jest jeszcze ciekawszy. Mimo to, że powieść posiadała po troszeczku z każdej z tych cech, jakoś i tak wygrał wątek romantyczny w powieści. Nie oszukujmy się "Kłamca" jest thrillerem przez pierwsze trzy rozdziały, potem zaczyna się obyczajówka, niekiedy jeszcze zostaje wpleciona akcja z thrillera, jednak jak na mój gust to za mało. Powieść byłaby ciekawsza gdyby nie liczyła ona pięciuset sześćdziesięciu stron, gdzie połowa to opisy zwykłych dni bohaterki w miasteczku. Brakowało mi tępa w powieści, tych obiecanych tajemnic, kłamstw i intryg. Zdecydowanie spodziewałam się czegoś innego siadając do tej powieści. Podobał mi się wątek romantyczny, zrobił na mnie wrażenie początkowy thriller, potem ciekawiły mnie niektóre momenty, przyciągały uwagę, jednak tak z ręką na sercu, książkę czytałam przez pół godziny, odkładałam na bok, i tak w kółko. Kiedy dotarłam do końca autorka, bardzo mile mnie zaskoczyła, i trochę podniosła poprzeczkę, która podczas czytania, według mnie, opadała coraz niżej. 

   O akcji powiedziałam, co chciałam, przejdę do postaci występujących w powieści. Shelby mnie szczerze irytowała. Zachowywała się trochę tak, jakby urodzona została wczoraj, nic nie widziała o życiu. Cały czas zachowywała się jakby nie wiedziała za bardzo, co ze sobą zrobić, mogę zrozumieć okoliczności, w jakich została postawiona, jednak ile można? Cały czas była taka sama, podczas powieści się nie rozwijała, w ogóle się nie zmieniała. Szczerze mogę przyznać, że jej córka wydała mi się bardziej dorosła, a była naprawdę małym dzieckiem. Shelby robiła z siebie ciągle ofiarę. Miałam ochotę w wielu momentach wpaść do powieści, potrząsnąć nią porządnie i obudzić, bo moja irytacja sięgała zenitu. 

   "Kłamca" to thriller tylko z nazwy, zdecydowanie góruje tutaj obyczajówka. A szkoda. Czytało się przyjemnie, jednak niektóre momenty były nie do przebrnięcia. Brakło mi zwrotów akcji, adrenaliny, bardziej ogarniętej głównej bohaterki. Książka mnie zawiodła. I to bardzo. Muszę jednak przyznać, że nie mogę się nacieszyć jej okładką. Ona chyba ma mi wynagrodzić czas, jaki poświęciłam powieści. Jest pięknie dopracowana, mieniąca się i przyciągająca uwagę. Podobno nie powinno się oceniać książki po okładce i właśnie w takich chwilach ten tekst trafia do mnie najbardziej. Treść książki niesie ze sobą wiele do życzenia, a okładka przyciąga uwagę i nie można nie zwrócić na nią uwagi. Mnie osobiście książka zmęczyła i zawiodła, jednak jak mówię. Każdy ją odbierze inaczej, dlatego sami oceńcie. 

Za możliwość przeczytania tej książki serdecznie dziękuję wydawnictwu Edipresse książki!