"Napij się i zadzwoń do mnie" Penelope Ward

„ – Mam tyle niedoskonałości.– Podobnie jak wiele z najpiękniejszych diamentów świata. Nie ma nic złego w niedoskonałościach. To one czynią nas ludźmi.Odchyliłam głowę do tyłu i wzięłam głęboki oddech, chłonąc jego słowa. Jakimś sposobem wiedziałam, że nie zapomnę ich do końca życia.”

   O Penelope Ward z każdym dniem jest coraz głośniej. Jest to zapewne spowodowane natłokiem jej książek wydawanych w ostatnim czasie oraz wspaniałej współpracy z Vi Keeland. Do tej pory przeczytałam kilka książek tej autorki i jeżeli mam być szczera, nie jestem pewna czy nie podobały mi się bardziej niż ta pozycja. Wydaje mi się, że miała w sobie coś, czego nie znalazłam tutaj. "Napij się i zadzwoń do mnie" to zabawna powieść, jednak na dłuższą metę jest strasznie nużąca, no albo przynajmniej dla mnie była. 

   Rana Saloomi to śliczna i zgrabna tancerka brzucha. Dziewczyna mieszkała w garażu  Landona Rodericka, jaka była wtedy szczęśliwa! Wraz z chłopakiem byli najlepszymi przyjaciółmi, a ich więź była niezwykła. Niestety, nic nie trwa wiecznie. Pewnego dnia rodzice Rany spakowali swoje rzeczy i wyjechali na drugi koniec Stanów. Kontakt się urwał. Dziewczyna doszła do wniosku, że chłopak o niej zapomniał i ona powinna zrobić to samo - niestety, pomimo lat Rana nie mogła wyrzucić go z głowy. Dziewczyna stała się piękną kobietą, która dalej nie potrafi wyrzucić z głowy Landona myśląc o tym co robi, gdzie mieszka i czy znalazł kobietę swojego życia? 
Pewnego czwartkowego wieczoru po przeżyciu jednego z gorszych dni w jej życiu i wypiciu całej butelki alkoholu znalazła numer Landona i zadzwoniła. 
To nie była ich ostatnia rozmowa. 
Okazuje się, że mężczyzna pomimo wielu lat, również nie zapomniał o kobiecie. Ich przyjaźń odżywa. Wszystko z każdym dniem zaczyna nabierać tempa, ich znajomość wchodzi na wyższy poziom. Jednak nic nie przetrwa na kłamstwach i tajemnicach, które zaczynają wypływać na światło dzienne. 
Czy znajomość Rany i Landona wytrzyma kolejną ogromną burzę? 


   Szczerze mówiąc, od samego początku nie byłam przekonana do tej pozycji. Usiadłam do niej ze względu na nazwisko autorki, tak popularne w ostatnim czasie. Od samego początku coś mi w tej pozycji zgrzytało. Penelope Ward stworzyła powieść, która kompletnie niczym mnie nie kupiła, powiem więcej, czytanie jej sprawiało mi ból, bo sięgając po książki tej pisarki wiesz już czego się spodziewać. To świetna i utalentowana autorka, która nie raz potrafiła mnie zadziwić i tutaj nie mogę się nie zgodzić. Zaskoczyła mnie i tym razem, niestety nie pozytywnie. Czytając tę pozycję miałam jej po dziurki w uszach, pierwsza połowa nie wnosi kompletnie nic, jest nudna i monotonna. Główna bohaterka przez cały czas wspomina jaka to ona jest biedna i jak bardzo jest jej źle. Rozumiem, można narzekać, przez godzinę, dwie, ale tutaj to jest codzienność. Czasami miałam ogromną ochotę wejść do książki i porządnie przywalić Ranie, żeby się opamiętała, bo było to dla mnie nie do zniesienia. Ogólnie jak łatwo się domyślić, wszystko zaczyna się od telefonu głównej bohaterki do jej starego przyjaciela. Szczerze mówiąc, po scenie tak niespotykanej jak wznowienie starej znajomości przez telefon, spodziewałam się troszeczkę więcej. Miało być zabawnie, intrygująco i nieprzewidywalne, cóż wcale tak to nie wyglądało. Pierwsze kilka zdań może i potrafiło doprowadzić mnie do śmiechu, jednak na dłuższą metę nie miało to sensu.

   Jak już wyżej wspomniałam pierwsza połowa książki jest niesamowicie monotonna. Nic się w niej nie dzieje. Kompletnie. Bohaterowie rozmawiają przez telefon i to praktycznie tyle, żadnych zwrotów akcji czy innych niespodzianek. Dopiero druga połowa wnosi coś do tej historii i zaczyna się powoli rozkręcać. Jednak jak dla mnie to dalej za mało. Mam pół książki się męczyć i wylewać siódme poty tylko po to, żeby fragment przy zakończeniu mnie lekko zaskoczył? Jest w ogóle sens tracić czas dla takich pozycji? Może nawet uratowałoby to choć odrobinę tę pozycję w moich oczach, niestety bohaterka znowu wszystko rujnuje.

   Penelope Ward to utalentowana autorka, która naprawdę potrafi pisać niesamowite i pełne emocji książki, niestety przy tej pozycji ewidentnie podwinęła się jej noga. Strasznie szkoda, bo pozycja miała zadatki na naprawdę wciągającą historię, niestety nie wyszło. Mimo tego potknięcia ze strony autorki, nie mam zamiaru rezygnować z jej książek i z ogromną niecierpliwością czekam na jej następne pozycje. 




Książka: Napij się i zadzwoń do mnie 
Tytuł oryginału: Drunk dial 
Autor: Penelope Ward
Tłumaczenie: Wojciech Białas 
Ilość stron: 288
Data wydania: 19 luty 2019 
Wydawnictwo: Editio red 

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Wydawnictwu Editio red!