"Wilczyca" Katarzyna Berenika Miszczuk

"Właśnie po to są przyjaciele - żeby rozumieli cię lepiej, niż ty sam siebie rozumiesz."

   Katarzyna Berenika Miszczuk to postać już prawie legendarna na polskim rynku. Jej powieści osiągają ogromną popularność i żadna nie przejdzie niezauważona. Od dziecka nie lubiłam polskich autorów. Czytałam kilka książek i powiem szczerze, bywało gorzej niż źle. Nie wiem, co mnie podkusiło do sięgnięcia po pierwszy tom serii "Wilk". Siadając do niej byłam przygotowana na totalną porażkę, jednak ku mojemu naprawdę ogromnemu zaskoczeniu, bardzo mi się  ona spodobała, dlatego też bez wahania rzuciłam się na kontynuację. "Wilczyca" to drugi tom wspomnianej przeze mnie serii. Często bywa jednak tak, że kontynuacja jakiegoś cyklu nie dosięga do pięt części pierwszej. Tutaj jednak mogę z ręką na sercu przyznać, że drugi tom wcale nie odstaje od pierwszego. Bardzo dobrze bawiłam się przy obu częściach i nie żałuję, żadnej chwili spędzonej z nimi. 

   Margo Cook i Max Stone mają szczerą nadzieję, że ich życie wróci na stare tory. Instytut został zamknięty, a pracownicy przestali interweniować w życie nastolatków, na których prowadzano eksperymenty. Do tego Margo nie odczuwa wilczej szczepionki, a Ivette powoli wraca do zdrowia.

Jednak, nic nie może trwać wiecznie. W okolicy zaczyna dochodzić do tajemniczych morderstw, które przypominają ataki drapieżników. Kto za tym stoi skoro Instytut zamknięto? Co ukrywa Aki oraz dlaczego Max zaczyna się zmieniać? Margo po raz kolejny będzie zmuszona stawić czoła ciemnej stronie Wolftown. Tylko czy i tym razem podoła wszelkim problemom? 

   "Wilczyca" na samym początku nie wyróżnia się niczym szczególnym. Czytając, historia wydaje się napisana w kompletnym chaosie. (Nie ma się jednak czemu dziwić, skoro cała dwu częściowa seria została napisana przez autorkę w wieku nastoletnim). Jednak ta uwaga nie jest przytykiem, książki są naprawdę dobre, mimo niewyszukanego języka czyta się je świetnie i szybko. Bardzo dobrze się przy nich bawiłam, jednak gdybym miała wybrać, który tom zdobyłby bezceremonialnie koronę byłaby to właśnie "Wilczyca". Powód jest prosty, w tej części autorka postawiła na ciągłą akcję i bardzo łatwo dostrzec jej działania. Tutaj nie ma chwili spokoju, Miszczuk co chwile wpakowuje bohaterów w coraz to większe tarapaty. Fabuła biegnie w tempie ekspresowym, bez chwili spokoju, bohaterowie z każdą chwilą potrafią zaskoczyć czytelnika. Mimo to, pozycja nie jest wysokich lotów. Tak jak mówiłam wcześniej, książkę czyta się szybko, lecz pomimo to miałam jej czasami po dziurki w nosie. Główna bohaterka potrafi jak nikt zajść za skórę, jej działania czasami doprowadzały mnie do białej gorączki. Były bezsensowne i czasami tak głupie, że wręcz niemożliwe. Moje serce w tej pozycji skradł zdecydowanie Max, to postać, której nie sposób nie pokochać - jest miły, czuły i intrygujący, zdecydowanie wyróżnia się z posród pozostałych bohaterów. 

   "Wilczyca" to kontynuacja "Wilka" Katarzyny Bereniki Miszczuk, czasami bywa tak, że na spokojnie można chwycić za drugi czy trzeci tom serii nie niszcząc sobie przy tym zabawy, bo mimo że całość nosi nazwę "serii" nie ma między nimi powiązania. Tutaj wygląda to odrobinę innaczej, nie można przeczytać "Wilczycy" bez znajomości "Wilka" nic się nie zrozumie. Czytając bawiłam się świetnie, jednak po skończeniu szybko się o nim zapomina, nie zapada w pamięć tak jak niektóre pozycje. Dajcie mu szansę, bo jest jej warta, jednak nie oczekujcie od niej niewiadomo jak niesamowitej historii. 

Książka: Wilczyca 
Autor: Katarzyn Berenika Miszczuk  
Ilość stron: 416 
Data wydania: 22 sierpnia 2018
Wydawnictwo: W.A.B 
Tom: II
Seria: Wilk

Za możliwość przeczytania tej serii z całego serca dziękuję wydawnictwu W.A.B!